Tuesday, May 10, 2011

ingat kelik...

Baik mung ngaku gapo mung doh buak!

Hehe lamo doh cerito nih blaku. Tahun 1997 time aku tingkatan 5Teknik2. Tiap kali aku ngaja kelah baru, pelaja baru, aku mulo dengan cerito nih.Satu pagi hari ISNIN perhimpune macam biaso. Aku dale kategori nakal tapi tidok jahat. Nakal minor2 jah. Dalam barisan kelas aku, aku dok blakang skali. Bilo dok blakang line clear skit. Biasonya assembly ni amik maso lamo, sbb bnyk cikgu2 hok nok berucap. Tamboh plok sekoloh aku maso tu dicalon Sekolah Harapan Negara dan doh mene bermcm-mcm pertandingan, sekolah dalam taman, sekoloh comel, iso lah, mcm2 lah. Hoho time pengetua berucap mesti agak lamo masonyo. Aku bilo jadi cekgu lor nih baru tau pentingnyo ucape dio tuh.

Jadi, nok buak ko crito, tgh2 sedap2 pengetua dok berucap aku pulok dok sedap2 berucap di blakang. Hehe boring la time tuh. Tgh ralit doh bual, tibo2 telingo aku raso panas! Muko aku raso tebal serupo tayar JCB, tubuh aku mulo peluh... Perghh xtahu time bilo, ado plok cikgu Azmi mari jalan alik blakang tgk aku dok bual, terus tarik telingo aku, bwk aku ke depan skali. Betul2 dpn pengetua dok tengah berucap. Peluh jate, peluh tino abih tubik. Maluuuu weii. Puan Hajah Siti Aisyah bt Hj Abdul Rahman (pengetua aku) jeling aku seraya berkata.. “Mana buku catatan awk? Kalu buku catatan ada mesti awk x berbual!. Nok jawab kok mano lagi, meme aku saloh. Jatuh saham aku dpn aweks2.

Pagi esoknya hari ISNIN. Waktu pertamo Pendidikan Islam. Lebih kurang pukul 7.30 pagi maso Ustaz Taufik, Guru Pakar Pendidikan Islam. Kelas aku di datangi oleh cikgu Azmi, “Ustaz sayo nok jupo Mustakim kejap”. Ustaz kato, bereh. Aku tubik jupo cikgu Azmi. Aku sebenarnyo mesra jugok nga cikgu Azmi ni. Maso aku form 4 dio aja aku sejaroh. Time aku form 5 bini dio aja aku ekonomi. Petang2 dio join main bola ngan geng2 aku. Tubuhnya sasa dan tegap. Baru pindah dari saboh atau sarawak aku x igt. Kereto dio pung plate borneo. Anak2 dio kecik2 lagi. Pendek akto aku kenal dan baik nga dio. Budok2 sekolah aku kato dio antaro oghe “gedebe” di satu daerah.

Keluar kelas, dio ajak aku, “Jom ikut sayo jap”. Aku ikut lah. Naik keto. Dio suruh aku dok depan, dia drebar, ado sore lg cikgu dok blakang. Pun tubuh tegap dan sasa ala2 the rock kut. Rama kato dio oghe “gedebe” jugok. Banggo wehh dok sain nga oghe gedebe nih. Dale keto semo pakat senyap. Dale 15 minit tuh aku bersuaro, “cikgu kito nok gi mano nih”. Huh dio senyap jah x ketik. Aku senyap jugok la.

Lebih kurang setengah jam perjalane dia mulo bunyi, “Baik mung ngaku gapo mung doh buak!”. Perghh berdera daroh aku. Tp aku cubo utk cool. “nok ngaku gapo cikgu”. Mung xpayoh kecek banyok lar, ngaku jah!. Cikgu Rosli hok follow skali xdi pung bunyi jugok, “Mi kito timbok jah budok nih, baru dio ngaku!. Ha... nih doh lain, tp aku cubo cool lagi. Nok ngamuk igt ko cikgu, dale keto pulok, keno apit ko 2 oghe hok tuboh besa2, nok lopat turun mati nayo aku, nok timbuk, cikgu tu weii. Alih2 aku tene jap seraya berkata.. “ Cikgu sayo takdok buak gapo2 ko cikgu, jd tok tahu nok ngaku gapo”. Bilo aku oyak lagu tu lagi kuat dio pakso suruh mengaku. Cikgu hok d blakang pung dok tocor aku jugok. Aku masih jawapan yg sama. Aku sanggup di bawa ke balai polis, sanggup di bawa dpn pengetua, kalu dio x caya. Tp sapa sudoh dio suruh ngaku jugok.

Dlm dok main baik ngaku tu, lama2 dio oyak, “baik mung ngaku, mung doh calarkan kereta aku!”. Haa sudoh lar weiii, tu puncanya. Aku dengan keras jawab, bahawa aku tak buat lagu tuh! Cikgu tu boh. Takkan pasal tarik telinga, aku nok calar kereta dio. Tapi sebab tu la dio tuduh aku. Mak aku ado pese maso aku kecik2 dulu, cikgu ni oghe mulia, oghe hok sampai ilmu ko kito nih oghe mulio. Jadi wajib kito hormat dan muliakan dio walau apa situasi skalipun. Sbb tu lah aku x bekasar nga cikgu tu walau kuat aku kena tocor. Aku percaya pada keadilan Allah.

bersambung... hehe

No comments:

Post a Comment